Συζητώντας με νέους καταλαβαίνει
κάποιος ότι τους είναι δύσκολο βλέποντας την σύγχρονη πραγματικότητα να
αισιοδοξούν και να πιστεύουν ότι το μέλλον τους επιφυλάσσει μια ευνοϊκή
προοπτική.
Το οξύτερο πρόβλημά τους είναι η ανεργία και η
αναγκαστική ετεροαπασχόληση. Δεν τρέφουν ψευδαισθήσεις· ξέρουν ότι η ανεργία
κορυφώθηκε με την οικονομική κρίση, αλλά δεν τους διαφεύγει ότι είναι βαθύτερο
συστημικό πρόβλημα που οξύνθηκε από τη στιγμή που το κράτος υποτίθεται ότι επένδυε στη γνώση ιδρύοντας σχολές, αλλά
δεν φρόντιζε για επενδύσεις που θα απορροφούσαν τους απόφοιτους των σχολών.
Ένα άλλο πρόβλημα που συνειδητοποιούν είναι
ότι οι συνθήκες υπό τις οποίες θα δουλέψουν δεν έχουν σχέση με ό,τι ίσχυε πριν
λίγα χρόνια. Σήμερα στην ελεύθερη παγκοσμιοποιημένη αγορά επικρατεί
επαγγελματική ανασφάλεια, ανταγωνισμός, συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων
και εκμετάλλευση.
Τις ανησυχίες των νέων για το μέλλον επιτείνει η
κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Βλέπουν τις κοινωνικές αξίες,
αξιοκρατία, ισότητα, ανθρωπισμό, να έχουν ναυαγήσει και καθημερινά να
αναιρούνται. Βλέπουν τα ιδανικά, ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη, να έχουν
προδοθεί από τους ίδιους που είχαν ορκιστεί να τα προστατεύουν. Κι από την άλλη
βλέπουν όλους τους θεσμούς να σέρνονται ανεπαρκείς και ανυπόληπτοι, γιατί αυτοί
που είναι ταγμένοι να τους υπηρετούν έχουν βυθισθεί στον λαϊκισμό, στις ύποπτες
συναλλαγές, στο χρηματισμό και στον καιροσκοπισμό.
Τέλος βλέπουν την τεχνολογία,
το σύμβολο της εποχής τους, να χρησιμοποιείται με τρόπο επικίνδυνο και καταστρεπτικό
για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, όπως αποδεικνύεται από στοιχεία που
καταγράφονται για καταστροφικά όπλα, επικίνδυνα πειράματα, μεταλλαγμένα τρόφιμα
και μόλυνση του περιβάλλοντος με χημικά και τοξικά.
Οι νέοι όλων των εποχών ονειρεύονται ν’ αλλάξουν τον κόσμο, αλλά ειδικά οι
σημερινοί νέοι έχουν κάθε δίκιο να το θέλουν. Βλέπουν όμως ότι μόνοι τους δεν
μπορούν να κάνουν πολλά, γιατί στην ουσία είναι αποκλεισμένοι από τα κέντρα λήψης
αποφάσεων. Κάποιοι λοιπόν συμβιβάζονται με την αρνητική πραγματικότητα, άλλοι
επαναστατούν, κάποιοι παραιτούνται και οι πιο θαρραλέοι αποφασίζουν να μη
γίνουν αναλώσιμοι, αλλά να κάνουν τον αγώνα τους για ένα άλλο μοντέλο
λειτουργίας του κόσμου μας, ένα μοντέλο που
θα ανατρέψει τη σημερινή κατάσταση.
Όπλα τους είναι ο δυναμισμός τους, η ορμητικότητα, η αγωνιστικότητα, οι φρέσκιες ιδέες τους,
ο ιδεαλισμός, η νεωτεριστική τους σκέψη, ο επαναστατικός τους λόγος, η αισιοδοξία τους και η αγάπη των μεγαλύτερων.
