Η
Δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα, γιατί είναι ένα πολίτευμα αρχών. Βασικές αρχές της δημοκρατίας είναι: Η
εξουσία πηγάζει από το λαό. Ελευθερία όλων στα πλαίσια του νόμου. Δικαιοσύνη.
Σεβασμός στα Ανθρώπινα Δικαιώματα Ισότητα. Ισονομία. Ίσες ευκαιρίες και
δυνατότητες. Αξιοκρατία. Η πλειοψηφία κυβερνά αλλά ελέγχεται και δεν μπορεί να
αγνοεί τα δικαιώματα και την άποψη της μειοψηφίας. Διάλογος και πειθώ. Απόρριψη της βίας.
Οι
αρχές αυτές επιβλήθηκαν με το αίμα των λαών και κατέλυσαν καθεστώτα και
μειοψηφίες που υποστήριζαν «Το δίκαιο της πυγμής» (: το δίκαιο του
ισχυροτέρου), κατοχυρώθηκαν με αγώνες και αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά του
δυτικού πολιτισμού και την ειδοποιό διαφορά του.
Το
δημοκρατικό πολίτευμα στηρίζεται στους πολίτες και τους θεσμούς.
Στηρίζεται
σε πολίτες με ελεύθερο φρόνημα και ευθυκρισία, πολίτες που έχοντας συνείδηση του ρόλου τους δεν πιστεύουν σε ηγέτες - είδωλα και μαγικές
λύσεις, αλλά στον κοινό αγώνα όλων για το κοινό καλό. Τέτοιοι πολίτες βγαίνουν
από σχολεία όπου η δημοκρατία διδάσκεται
καθημερινά στην τάξη και σε κάθε εκδήλωση και δράση του σχολείου. Γι’ αυτό ο μεγάλος Θεοδωρακόπουλος είχε πει: «Η παιδεία είναι
θεμέλιο της δημοκρατίας και η δημοκρατία
έχει χρέος την παιδεία των πολιτών»
Η
Δημοκρατία στηρίζεται ακόμη σε πολιτικούς
που έχουν ιδέες, οράματα, εντιμότητα, ειλικρίνεια και πολιτικό θάρρος να
εφαρμόσουν το προγραμμά τους χωρίς να υπολογίζουν πολιτικό κόστος, σε
πολιτικούς που προστατεύουν τους πιο αδύνατους από την αυθαιρεσία των δυνατών
και θέλουν το κόμμα τους να είναι ζυμωτήριο ιδεών, όχι εκλογικός μηχανισμός.
Στηρίζεται σε πνευματικούς ανθρώπους,
που με το αδιαμφισβήτητο κύρος τους καθοδηγούν το λαό και σε μέσα ενημέρωσης που κρατούν τους
πολίτες ενημερωμένους και συνειδητά ενεργούς.
Σήμερα
τα πράγματα δεν είναι ιδανικά, όπως τα περιγράψαμε, κάθε άλλο μάλιστα. Ο λαός
κρίνει τα πάντα με γνώμονα το ατομικό συμφέρον, καταναλώνει συνθήματα και
προεκλογικά ψέματα εν γνώσει του, γιατί η κολακεία των πολιτικών του δίνει μια
πρόσκαιρη ικανοποίηση. Οι πολιτικοί βλέπουν την εξουσία ως αυτοσκοπό, δεν τους
ενδιαφέρει το κοινό καλό αλλά η προσωπική τους ανάδειξη και για να πετύχουν
καταφεύγουν στον λαϊκισμό και προκαλούν εντάσεις. Οι πνευματικοί άνθρωποι
απογοητεύονται και απομακρύνονται ή συμβιβάζονται με την εξουσία παίρνοντας
θέσεις και αξιώματα. Τα μέσα ενημέρωσης διολισθαίνουν στην παραπληροφόρηση και
τον αποπροσανατολισμό του λαού, διαπλέκονται με την πολιτική και την οικονομική
εξουσία και φιλοδοξούν να ασκούν πολιτική, αντί να ελέγχουν την πολιτική. Τέλος
στην αποδυνάμωση της δημοκρατίας έχει συντελέσει και η γιγάντωση του ρόλου της
οικονομίας, που κινείται πέρα από ανθρώπινες αξίες και ανάγκες.
Η ελπίδα όλων όσων βλέπουν αυτήν
την κατάσταση είναι ότι δημοκρατία στο τέλος θα νικήσει, γιατί είναι το μόνο
πολίτευμα που μπορεί να κάνει ανανέωση και αυτοκάθαρση.
