ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

      

       Μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της Δημοκρατίας ήταν η ψήφιση το 1948 από τον νεοσύστατο τότε Ο.Η.Ε. της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με οικουμενική ισχύ. Μέσα στη Διακήρυξη καταγράφηκαν επισήμως ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, που οι λαοί είχαν διεκδικήσει και κατακτήσει με επαναστάσεις και αγώνα από τον 18^ο αιώνα, με τη σκέψη ότι αυτά πρέπει να προστατεύονται με τον πιο επίσημο τρόπο από την αυθαιρεσία της κρατικής εξουσίας.

       Βασικά ανθρώπινα δικαιώματα είναι: η ζωή, η εθνική και πολιτική ελευθερία, η ελευθερία της σκέψης έκφρασης και της πληροφόρησης, ο σεβασμός στον άνθρωπο, η αξιοπρέπεια, η ισότητα, η ισονομία, η ελευθερία θρησκευτικής συνειδήσεως, η ασφάλεια, η υγεία, η δουλειά, η παιδεία, η περιουσία, η προστασία του οικογενειακού ασύλου, το καθαρό περιβάλλον.

      Σύμφωνα με την Διακήρυξη, κάθε δημοκρατικό κράτος και κάθε ελεύθερος λαός δεσμεύεται να προασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, όχι μόνο εντός της επικράτειάς του, αλλά και όπου αλλού αυτά παραβιάζονται, ασκώντας κάθε νόμιμο μέσον πίεσης στα πλαίσια του ΟΗΕ. Παρόλα αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται. Κάθε χρόνο γίνονται καταγγελίες από τον Ο.Η.Ε., τη Διεθνή Αμνηστία και άλλους Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς, που ελέγχουν διεθνώς την εφαρμογή τους.

    Στον ανεπτυγμένο κόσμο, οι παραβιάσεις είναι αριθμητικά λιγότερες, αφορούν κυρίως θέματα ανισότητας σε βάρος μειονοτήτων ή αφορούν κρούσματα κρατικής βίας. Οφείλονται κυρίως στον  φανατισμό και τον εθνικισμό, φαινόμενα που ιδιαίτερα ανθούν σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Πάντως οι παραβάτες, όταν το θέμα αποκαλυφθεί, διώκονται και τις περισσότερες φορές τιμωρούνται.

       Τα πράγματα είναι διαφορετικά στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου αυταρχικά καθεστώτα, προκειμένου να διασφαλίσουν την εξουσία τους, καταπατούν χωρίς ενδοιασμό τα ανθρώπινα δικαιώματα· εκεί τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις αποτελούν καθιερωμένες κυβερνητικές πρακτικές. Επίσης στις χώρες όπου επικρατεί ο θρησκευτικός φονταμεταλισμός τα ανθρώπινα δικαιώματα περιφρονούνται προκλητικά στο όνομα της θρησκείας, με μεγαλύτερα θύματα τις γυναίκες. Τέλος στις χώρες του τρίτου κόσμου, όπου επικρατούν η άγνοια, η φτώχεια, η έλλειψη νόμων, η κρατική αποσύνθεση και οι πόλεμοι, ουσιαστικά δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα. Το κακό αρχίζει από την παιδική ηλικία: αναλφαβητισμός, σκληρή δουλειά, δουλεμπόριο, εκμετάλλευση, καταπίεση και βία.

       Ο αγώνας κατά της παραβίασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο αγώνας για την κατοχύρωση και τον έμπρακτο σεβασμό τους συνεχίζεται. Στον αγώνα αυτόν οφείλουν να πρωτοστατήσουν οι πνευματικοί άνθρωποι μαζί με τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όσους έχουν αυξημένη κοινωνική ευαισθησία.

 Στόχος πρώτος στον αγώνα θα είναι η ευαισθητοποίηση των δυτικών κυβερνήσεων που, εξυπηρετώντας οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, αδρανούν επιδεικτικά. Για τον στόχο αυτό πρέπει να κινητοποιηθούν μαζικά οι πολίτες, να οργανωθούν πορείες, διαδηλώσεις, συναυλίες, προβολές ντοκιμαντέρ, ό, τι άλλο μέσον υπάρχει. Μπροστά σε μια μεγάλη κινητοποίηση οι κυβερνήσεις φοβούμενες το πολιτικό κόστος, θα υποσχεθούν ότι θα προβούν σε ενέργειες.

Στάδιο δεύτερο, οι δυτικές κυβερνήσεις, μετά από την πίεση των λαών τους, και  ο Ο.Η.Ε, μετά την πίεση των κυβερνήσεων, αρχικά να υποχρεώσουν υπό την απειλή μέτρων τις χώρες που παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα να σεβαστούν τη δέσμευση που έχουν αναλάβει ως μέλη του ΟΗΕ για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, να επιβάλλουν  τις όποιες κυρώσεις προβλέπει το καταστατικό των Ηνωμένων Εθνών. Υπάρχει το προηγούμενο: το μισητό καθεστώς του Απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική καταργήθηκε μόνο λόγω της οικονομικής ασφυξίας που δημιουργήθηκε στη χώρα μετά τον ενδεκάχρονο αποκλεισμό της από το διεθνές εμπόριο.

Δικαιώματα του παιδιού

Τα δικαιώματα του παιδιού πρωτοδιατυπώθηκαν από την Κοινωνία των Εθνών, επα-ναδιατυπώθηκαν αργότερα και ψηφίστηκαν από την γενική συνέλευση του ΟΗΕ.

Παρόλα αυτά, σύμφωνα με τις ετήσιες εκθέσεις της UNICEF η κατάσταση ειδικἀ στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι απελπιστική: Παιδική θνησιμότητα από έλλειψη εμβολίων, Υποσιτισμός, Αναλφαβητισμός, Δουλεμπόριο, Παιδική πορνεία, Παιδιά εργάτες πολυεθνικών, Παιδιά στρατολογημένα.