« Ο εικοστός αιώνας ήταν ένα έμφραγμα »
Ένας αιώνας μπορεί να
αξιολογηθεί με βάση την απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στο σύστημα αξιών και
την καθημερινή τους εφαρμογή. Όπως είναι γνωστό, η υποκρισία βρίσκεται ανάμεσα
στη θεωρητική αναγνώριση των αξιών και στην καταστρατήγησή τους. Ε, λοιπόν, ο
δικός μας αιώνας υπήρξε ίσως λιγότερο υποκριτικός από τους άλλους. Διακήρυξε κάποιους κανόνες συμβίωσης, σίγουρα τους παραβίασε, δέχθηκε όμως
και δέχεται να δικάζονται δημοσίως οι παραβάτες.
Γενικά σήμερα πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να
σκοτώνουμε όσους σκέφτονται διαφορετικά, ότι ο πλούσιος δεν πρέπει να βιάζει
την κόρη του φτωχού, ότι όποιος έχει διαφορετική θρησκεία απ' τη δική μας δεν
είναι βάρβαρος ή εγκληματίας, αλλά κάποιος που μορφώθηκε διαφορετικά. Και δεν
έχει σημασία αν συνεχίζουμε να σκοτώνουμε, να βιάζουμε, να αυθαιρετούμε, όταν
όλα αυτά η κοινή συνείδηση τα θεωρεί εγκλήματα και σίγουρα διαπράττονται με
λιγότερο θράσος και χωρίς να ισχυριζόμαστε ότι αποτελούν δικαίωμα μας. Μπορεί να συνεχίζονται οι παραβιάσεις, αλλά οι πολίτες του δυτικού κόσμου
ζούμε τον περισσότερο καιρό χωρίς να γινόμαστε θύματα ποικίλων αυθαιρεσιών.
Δεν πέρασαν ούτε εκατό χρόνια από τότε που γελούσαμε με
τις σουφραζέτες[1]:
δε λέω ότι οι γυναίκες πέτυχαν ολοκληρωτικά την αναγνώριση των δικαιωμάτων
τους, σήμερα όμως θεωρείται βάρβαρη μια χώρα στην οποία οι γυναίκες δεν έχουν
δικαίωμα ψήφου.
Μια και προσπαθούμε να βρούμε τα καλά, θα πρέπει να
προσθέσουμε ότι στον αιώνα μας, περισσότερο απ’ ό,τι σ' όλους τους
άλλους, φροντίσαμε να μεγαλώσει η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής. Βέβαια,
περιμένω από κάποιον να καταγράψει όλες τις περιπτώσεις καρκίνου που οφείλονται στη μόλυνση της ατμόσφαιρας. Τρομάζω, γιατί θα μπορούσε να τύχει και σε
μένα, δεν ξεχνάω όμως τα εκατομμύρια των γυναικών που πέθαιναν στη γέννα, μέχρι
που ο δόκτορας Semmelweiss έπεισε τις μαμές ότι ήταν αρκετό να
απολυμαίνουν τα χέρια τους. Από τότε δεν πέρασαν ούτε εκα- τόν πενήντα χρόνια.
Προηγουμένως όμως, επί χιλιετίες οι γυναίκες πέθαιναν από τον « πυρετό της
λεχώνας » σαν τις μύγες.
Στον αιώνα μας καταναλώνουμε περισσότερο τυπωμένο χαρτί
απ’ ό,τι σε οποιονδήποτε άλλον. Αναμφίβολα ένα τεράστιο ποσοστό απ’
αυτό το χαρτί θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στον καμπινέ, επί αιώνες όμως οι
ουτοπιστές πίστευαν ότι, αν οι άνθρωποι μάθουν να διαβάζουν, θα κάνουν ένα
ποιοτικό άλμα. Βέβαια, αν όλοι μάθουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, αυτό δε σημαίνει
ότι θα βελτιωθεί η ανθρωπότητα, εκείνοι όμως που σήμερα δεν έχουν τη δυνατότητα
να το μάθουν, έχουν μέσο όρο ζωής τριάντα χρόνια, κι'αυτό δεν είναι σύμπτωση.
Umberto Eco
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
[2]:
Α. Nα γράψετε περίληψη του κειμένου ( 80 λέξεις)
Β. 1.
Να βρείτε τους τρόπους πειθούς που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να
υποστηρίξει τις απόψεις του.
2. Να συμπληρώσετε το συλλογισμό (προκείμενες - συμπέρασμα ) της 3ης
παραγράφου.
-
Πριν εκατό χρόνια γελούσαμε με τις σουφραζέτες
-
Σήμερα
.........................................................................................................
-
.......................................................................................................................
3. Να διαβάσετε μαζί την 1η
και 2η παράγραφο και να
χαρακτηρίσετε τεκμηριωμένα το συλλογισμό του συγγραφέα ( επαγωγικό – παραγωγικό ) .
4. Να ξαναγράψετε τον
τίτλο κάνοντας χρήση αναφορικής λειτουργίας της γλώσσας.
Γ. Σε μια επετηρίδα με
θέμα « η τεχνολογία απελευθερώνει ή υποδουλώνει;» πολλοί ομιλητές αναγνωρίζουν
ότι η τεχνολογία έχει απελευθερώσει τον άνθρωπο και αντιστοίχως πολλοί άλλοι
υποστηρίζουν ότι έχει δημιουργήσει νέα δεσμά πιο δυσκολοπολέμητα. Εσείς στην
επετηρίδα αυτή έχετε αναλάβει να μιλήσετε εκ μέρους των νέων της περιοχής σας
και έχετε προετοιμάσει έναν λόγο (600) λέξεων, όπου εκθέτετε τις απόψεις σας
για το θέμα.
[2] Για τις απαντήσεις επικοινωνήστε με vardaki@otenet.gr
ή στείλτε μήνυμα στο 6946166126
Μη ξεχάσετε να γράψετε το όνομά σας
ή στείλτε μήνυμα στο 6946166126
Μη ξεχάσετε να γράψετε το όνομά σας
